بچه بودیم،جوان بودیم،نادان بودیم...روزگاری خیلی دور،از یکی از بانوان عالم موسیقی به نام خانم حمیرا خوشم می آمد...

بزرگتر که شدم دیدم : نه!...حمیرا نمی تواند نمایندگی دنیای مرا داشته باشد...اصلا این اواخر برایم مطرح نبود...تا اینکه یه روز که از دانشگاه بر می گشتم   ...توی تاکسی – که یکی از رسالت هایش ترویج موسیقی لس آنجلسی است – نشسته بودم که از دستگاه پخش آقای راننده صدای آشنایی به گوش رسید :حمیرا...تا آمد بدمان بیاید،دیدم که چه شعر خوبی دارد و چقدر هم به حال و هوای آنروزهای  من می خورد...راننده گفت: لاکردار! خیلی ماهه به خدا !!

لحظه ی خدافظی!به سینه ام فشردمت

اشک چشمام جاری شد،دست خدا سپردمت

 دل من راضی نبود به این جدایی نازنین

عزیزم منو ببخش اگه یه وقت آزردمت

گفتی به من غصه نخور می رم و برمی گردم

همسفر پرستوها می شم و برمی گردم

گفتی تو هم مثل خودم غمگینی از جدایی

گفتی تا چشم هم بزنی می رم و برمی گردم

عزیزِرفته سفر کی برمی گردی؟

چشمونم مونده به در کی برمی گردی؟

 رفتی و رفت از چشام نور دو دیده

 ای ز حالم بی خبر کی برمی گردی؟

غمگین تر از همیشه به انتظار نشستم

 پنجره ی امیدمو هنوز به روم نبستم

 پرستوهای عاشق به خونه شون رسیدن

 اما چرا عزیز دل هرگز تو رو ندیدم

  گفتی به من غصه نخور می رم و برمی گردم

 همسفر پرستوها می شم و بر می گردم

  گفتی تو هم مثل خودم غمگینی از جدایی

  گفتی تا چشم هم بزنی می رم و برمی گردم

 عزیزِرفته سفر کی برمی گردی؟

 چشمونم مونده به در کی برمی گردی؟

  رفتی و رفت از چشام نور دو دیده

  ای ز حالم بی خبر کی برمی گردی؟

انگار همه ی خواننده هایی که دوستشان دارم و داشتم،بسیج شده بودند که مرثیه بسرایند و مرا به یاد روزهای تلخی که خواهم و خواهیم داشت بیندازند...حتی خواننده ی ترکیه تبار،امراه

نظرات شما عزیزان:

ایراندخت

ساعت23:51---15 تير 1392

تب و تابي ست در موسيقي آب
كجا پنهان شده ست اين روح بي تاب
فرازش، شوق هستي، شور پرواز،
فرودش : غم؛ سكوتش : مرگ ومرداب !

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: